ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻣﻴﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻛﺘﺐ ﻣﺰﺍﺭﻳﻪ ﻭ ﻣﺼﺎﺑﻴﺢ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠﺎﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺯﻳﺎﺭﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﻣﺘﻦ ﻭ ﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﻭﺿﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﺪﻫﺎﻯ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﺑﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻗﺒﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﻭ زیارت را خواند.
ﭘﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻛﻪ :ﻫﺮ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻗﺒﺮ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻳﺎ ﻧﺰﺩ ﻗﺒﺮ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﺋﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻣﻬﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﺁﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﭘﺲ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺻﺎﺣﺒﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻭ ﺗﺤﻴﺖ ﻭ ﻛﺮﺍﻣﺖ ﺇﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣﺆﻟﻒ ﮔﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺷﺮﻳﻔﻪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺭﺍﺕ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺭﺍﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﻪ ﺭﻭﺯ ﻏﺪﻳﺮ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺭﺍﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﻭﺿﺎﺕ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺋﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ
-مفاتیح الجنان
۲۱
شهریور
ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﻯ ﺷﺒّﻮﺭ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺁﺧﺮ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﻭ مخفیﻧﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﻴﻪ ﻣﺸﻬﻮﺭﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻛﺜﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺳﻠﻒ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺼﺒﺎﺡ ﺷﻴﺦ ﻃﻮﺳﻰ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺍلاﺳﺒﻮﻉ ﺳﻴﺪ ﺑﻦ ﻃﺎﻭﺱ ﻭ ﻛﺘﺐ ﻛﻔﻌﻤﻰ ﺑﻪ ﺳﻨﺪﻫﺎﻯ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﻋﻤﺮﻭﻯ (ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ) ﻋﻠﻴﻪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺍلاﻣﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴلام ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎم محمد ﺑﺎﻗﺮ ﻭ ﺍﻣﺎم ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎﺩﻕ (ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴلام) ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋلاﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ (ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﻪ) ﻋﻠﻴﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﺷﺮﺡ ﺩﺭ ﺑﺤﺎﺭ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻩ است.
۱۹
شهریور
نیاز به دعا در ذات بشر نهفته است، چراکه انسان بی اختیار، برای نیل به کمالات مادی و معنوی خویش در اعماق ضمیر خود به آفریدگار توانای خود پناه برده و با جان و دل به سوی خداوند رحیم روی آورده و از او یاری و مدد می طلبد.
او ضعف، فقر، نیاز و حاجت خود را - که تمام هویّت هر انسان است - درک می کند و به قدرت، توانایی و بی نیازی مطلق و بی نهایت خدای مهربان پناه می برد و بدین وسیله با منبع واقعی تمام قدرت ها، بی نیازی ها و کمالات مرتبط می شود.
به راستی که دعا و نیایش برای انسان یک امر فطری است، و هرکسی در ضمیر ناخودآگاه خود با آن آشنایی دارد، و با وجود خود درک می کند که او با وجود این همه پیشرفت در علوم گوناگون؛ در اقیانوسی از نادانی ها غوطه ور است که دانش او در برابر آن اقیانوس تاریک و بیکران، قطره ای بیش نیست؛ و این حقیقتی است که هر متفکّر خردمند به آن معترف است و همان انسان، وقتی دست به دعا برمی دارد احساس می کند که با دریایی از نور مرتبط گشته و به درگاه آفریدگار که عالم به همه اُمور می باشد، ره یافته است.
اینک این انسان است که با توجّه به این امر فطری که در نهاد او نهفته است، آن را شکوفا می نماید و متوجّه آفریدگار خود می گردد و بدین وسیله با او ارتباط برقرار می کند.
جنبش سایبری سفیران موعود (عج)http://safiran-e-mouood.blog.ir
۰۹
مرداد
راستی که زندگی انسان معاصر جای شگفتی دارد!
چراکه این انسان در واقع و با ادّعای خودش ذرّه را شکافته و به کهکشانها و کرات دیگر راه یافته، و با پیشرفت علوم و تکنولوژی به بهترین امکانات رفاهی دست یافته است.
ولی با هزار تأسّف هنوز انسان در غفلت و بی خبری بسر می برد و هنوز هم نتوانسته با امام زمانش که هستی او و کمالش در گرو پیروی از اوست، آشنا شده و با او ارتباط برقرار کند.
آیا فرشتگان از چنین انسانی در شگفت نمی شوند؟!
آیا موجودات دیگری که دارای درک و شعور می باشند از زندگی چنین انسانی تعجّب نمی کنند؟!
او که در کوچکترین اُمور دنیوی خود ساعتهای زیادی را تلف می کند که مبادا کمترین ضرری متوجّه او شود، امّا حاضر نیست حتّی در هفته چند ساعت را به فکر شناخت امام زمانش باشد؟!
راستی که جای شگفتی و بهت است، و آنچه گفتیم شامل اکثریّت انسانهایی است که امروزه ساکنان کره خاکی را تشکیل می دهند.
اینک عنان قلم را کنترل کرده و با جان و دل رو به افرادی می نماییم که از اوّلین نعمت الهی برخوردارند و تا حدودی با امام زمانشان آشنا هستند که با توجّه کامل بتوانند پرده های غفلت و بی خبری را هرچه بیشتر کنار زده و برای رسیدن به کمال انسانی گوی سبقت را از همه انسانها بربایند، و جهان را با ظهور امام زمانشان به مدینه فاضله تبدیل نمایند.
اینان هر لحظه با دعای بیشتر از خدا بخواهند شناختشان نسبت به امام زمانشان زیادتر گردد، و آنگاه که با وجود چنین امام زمان مهربانی آشناتر شدند، برای ظهور او دعا کنند.
جنبش سایبری سفیران موعود (عج
۰۶
مرداد
اطاعت از انبیاء و اولیاء از این جهت است
که تبعیت از ایشان ، همان متابعت خداوند متعال است که : من یطع الرسول فقد اطاع الله
:(4) (کسی که رسول را اطاعت کند پس به تحقیق خدا را اطاعت کرده است )، و شرط محبت خداوند
متابعت از پیامبر است ، قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله :(5) (بگو ای پیامبر:
اگر خدا را دوست دارید از من تبعیت کنید تا خدا شما را دوست داشته باشد)، و اجر رسالت
(که لازم است اعطاء گردد) چیزی جز مودت ذوی القربی و اهل بیت پیامبر علیهم السلام نمی
باشد، قل لااسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی :(6) (بگو ای پیامبر! بر امر رسالت
مزدی از شما جز محبت نسبت به نزدیکانم نمی خواهم ) و چون رسالت نبی اکرم صلی الله علیه
و آله و مزد بر آن ، جز برای رفع انسان نیست ، قل ماسئلتکم من اجر فهو لکم :(7) (بگو
ای پیامبر! آن مزدی که از شما می خواهم ، آن به نفع شما می باشد). و آن منفعت جز راهیابی
به طرف حق تعالی نیست ، قل مااسئلکم علیه من اجر الا من شاء ان یتخذ الی ربه سبیلا
:(8) (بگو ای پیامبر! بر رسالتم مزدی از شما نمی خواهم مگر آنکه بخواهد به طرف پروردگارش
راهی داشته باشد) و این راهیابی جز با مودت ذوی القربی و اهل بیت آن حضرت محقق نمی
شود، از این جهت امر به مودت ایشان کرده است ، پس باید مراد از مودت ایشان تبعیت از
ایشان از روی مهر و محبت باشد، بنابراین اهل بیت باید به گونه ای باشند که محبت و تبعیت
و قرب با آنها، موجب محبت و تبعیت و قرب به خداوند متعال شود و این در صورتی است که
ایشان به تمام معنا و در تمام شئون هستی ، بنده حضرت حق باشند. ایشان خود و همه شئون
خود و موجودات را فقیر درگاه الهی می دانستند و می دیدند، از این جهت تبعیت از ایشان
در طول تبعیت از رسول خدا و خداوند متعال است نه در عرض آن تا به شرک و استقلال منتهی
شود.
4- نساء: 80.
5- آل عمران : 31.
6- شوری : 23.
7- سباء: 47.
8- فرقان : 57.
۰۱
مرداد
« خدایا! من در صبحگاه امروز و هر روز ـ تا زمانی که زنده ام ـ تجدید می کنم عهد و عقد و بیعت را برگردنم! »
از جمله معانی «عهد» اقرار و اعتراف است.1
« عقد» به معنای پیمان جهت حتمی شدن قرار داد و یا اطاعت است. 2
« بیعت» به معنای اطاعت وانقیاد است.
کاربرد این سه کلمه، اشاره به تعهد و قرار همه جانبه با امام زمان(عج) است که در محضر الهی به آن متعهد
می شویم. این پیمان هم قلبی است (عهد) و هم بر آن تأکید می شود (عقد) و هم بر اطاعت و انقیاد از آن حضرت تصریح می شود (بیعت).
1. مجمع البحرین، ماده عهد.
2. لسان العرب، ماده بیع.
۲۸
تیر
آری! شناخت امام زمان علیهالسلام یعنی رسیدن به سرچشمه همه خوبیها، زیبائی ها، کمال ها و جمال های جهان هستی و پی بردن
به همه علوم و دانشها و به همه خوبی های هستی و در یک عبارت: رسیدن به بندگی واقعی الهی.
امّا متأسّفانه انسانهایی که در دوران تاریک و ظلمانی آخر الزمان قرار گرفته اند، به این آسانی ها نمی توانند به این ودیعه الهی نزدیک شده و از او شناخت داشته باشند، و علی رغم شناخت هم، رسیدن به او و در خدمت او بودن و ارتباط با او، با موانع گوناگونی روبرو است. امّا چه باید کرد؟ از چه کسی باید پرسید؟ چگونه این انسانی که در غفلت از امام زمان خود بسر می برد، بتواند با او آشنا شده و ارتباط برقرار نماید؟ آری! خدای مهربان، از رحمت و رأفتش دست چنین انسانی را هم می گیرد و به سوی حجّت محبوب خودش رهنمون می کند، چراکه او مهربانترین مهربانان است، و از رحمت و لطفش انسانها را آفریده تا مهر، لطف، عظمت و قدرت خویش را به آنها
بشناساند و آنها را از همه مواهب خودش هم در جهان دنیا و هم در جهان آخرت بهره مند سازد؛ ولی انسان با جهل و نادانی،غفلت و بی خردی از فرمان آفریدگار مهربان سرپیچی نموده و خود را در منجلاب هایی که خودش ساخته، غوطه ور نموده و به هلاکت انداخت. مگر نه این است که آفریدگار مهربان می فرماید
«اُدْعُوْنِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ [1].
ای بندگان من! مرا بخوانید تا شما را اجابت نمایم.
مگر نفرموده:
«وَللَّهِ الأَسْمَاءُ الْحُسْنَی فَادْعُوْهُ بِهَا»؛ [2].
برای خدا اسمهای نیک است، خدا را با آن نامها بخوانید.
مگر نفرموده:
«هُوَ الْحَیُّ لا إلهَ إلّا هُوَ فَادْعُوْهُ مُخْلِصِیْنَ لَهُ الدِّیْنَ»؛ [3].
زنده واقعی اوست، معبودی جز او نیست، پس او را بخوانید در حالی که دین خود را برای او خالص کرده اید.
آری! همه و همه برای آن است که خداوند به انسان بفهماند: ای بنده من! درهای رحمت به سوی تو باز است و این تویی که باید گام برداری و به سوی رحمت ما بیایی.
ای بنده من! خوان نعمت گسترده است اینک تویی که باید از این سفره نعمت، بهره مند شوی.
ای انسان! من تو را برای رسیدن به نهایت کمال آفریده ام و تو برای رسیدن به این اوج کمال باید با من ارتباط برقرار کنی و مرا بخوانی تا تو را رهنمون شوم.
بنابراین، رسیدن به این مرحله از کمال در این دوران تاریک آسان می شود و آن با دعا، به ویژه دعا برای شناخت امام زمان علیه السلام، که در این دوران انسان با خود چنین زمزمه کند:
اَللهُمَّ عَرّفنی نَفْسَکَ، فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعرِّفْنی نَفْسَکَ لَمْ أَعرِفْ نَبِیَّکَ.
اَللهُمَّ عَرِّفنی رَسولَکَ، فَإنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرِّفنی رَسولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتکَ.
اَللهُمَّ عَرِّفْنی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إنْ لَمْ تُعَرّفْنی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی؛ [4].
خداوندا! خودت را به من بشناسان؛ زیرا اگر خودت را به من نشناسانی، پیامبرت را نخواهم شناخت.
خداوندا! پیامبرت را به من بشناسان؛ زیرا اگر پیامبرت را به من معرّفی ننمایی حجّت تو را نخواهم شناخت.
خداوندا! حجّت خویش را به من بشناسان؛ زیرا اگر حجّت خودت را به من نشناسانی، از دینم منحرف خواهم گشت.
انسان در اثر آلودگی به گناه، شناخت کم، وجود شیاطین جنّی و انسی از امام زمانش دور افتاده و خدای مهربان به عللی میان او و امام مهربانش پرده غیبت افکنده، چگونه با او مرتبط شود؟
چگونه انسانی که در لحظه لحظه زندگی خودش به آن حجّت خدا و واسطه فیض نیازمند است و همه پرونده او از زیر دستان مبارک آن وجود نازنین می گذرد، و هستی او بسته به هستی و وجود امام زمانش می باشد، با غفلت از او بسر می برد؟
پاورقی
[1] سوره غافر آیه 60.
[2] سوره اعراف آیه 180.
[3] سوره غافر آیه 65.
[4] کمال الدین: ج2 ص322.
۲۵
تیر
انسان از زمانی که قدرتِ درک او رشد می یابد و با عالم هستی آشنا شده و ارتباط برقرار می کند، در ضمیر ناخودآگاه خویش در پی خالق و آفریدگارش می باشد، او خود را در دنیایی می بیند که توان ارتباط با آن را بدون یاری یک قدرت بی نهایت ندارد. و از این جاست که بارقه اُمید در دلش جرقّه می زند و اوّلین آثار این ارتباط نورانی با آفریدگارش به وجود می آید و از صمیمِ دل برای حرکت در این عالم هستی زبان به دعا می گشاید و از خالق جهانیان استمداد می طلبد.
وقتی دلش به ارتباط با آفریدگار منوّر می شود، دوّمین بارقه اُمید که همانا شناخت صاحب زمان و عالم هستی است در دلش می درخشد، او را برای شناخت بیشتر حجّت خدا و واسطه فیض باری تعالی به تکاپو و تلاش وامی دارد؛ چراکه تنها راه رسیدن به کمال انسانی که خدای مهربان در وجود انسان به ودیعت گذاشته همانا شناخت امام هر زمان و ارتباط با آن وجود نازنین است و همه کلیدهای بسته جهان هستی به دست
توانای حجّت خدا و امام زمان علیه السلام باز می گردد. آنگاه که امام زمانش را شناخت در واقع آخرین قلّه کمال و سعادت را فتح کرده و با پیروی و اطاعت از آن وجود نازنین به سعادت دنیا و آخرت، رضوان الهی و کمال انسانی موفّق خواهد شد.
۲۴
تیر
دعای ندبه را عده‌ای از علما و محدثین نقل کرده‌اند از آن جمله:
1 - شیخ مشهدی در «المزار» از محمّد بن ابی قره و او از کتاب ابی جعفر محمد بن الحسین بن سفیان بزوفری نقل کرده و آن را به امام زمان‌علیه السلام نسبت داده است.(7)
2 - سیّد بن طاووس در «مصباح الزائر» و «اقبال الاعمال» از بعض اصحاب ما از محمّد بن علی بن ابی قرّه به نقل از کتاب محمّد بن حسین بن سفیان بزوفری نقل کرده و آن را به امام زمان‌علیه السلام نسبت داده است.(8)
3 - علامه مجلسی‌رحمه الله در کتاب «زاد المعاد» می‌گوید: «و امّا دعای ندبه که مشتمل بر عقاید حقّه و تأسّف بر غیبت قائم‌علیه السلام است، به سند معتبر از امام جعفر صادق‌علیه السلام نقل شده است...».(9)
4 - قبل از این بزرگان، این دعا را شیخ جلیل ثقه ابوالفرج محمّد بن علی بن یعقوب بن اسحاق بن ابی قره قنانی که معاصر شیخ نجاشی و از اعلام قرن پنجم بوده، نقل کرده است. کسی که شیخ محمّد بن مشهدی در کتاب «المزار» از او زیاد نقل می‌کند.
5 - و نیز شیخ جلیل ثقه ابو جعفر محمّد بن حسین بن سفیان بزوفری در کتاب «الدعاء» نقل کرده است. او که از مشایخ شیخ مفیدرحمه الله به حساب می‌آید مورد تأیید خاص او قرار گرفته است. حاجی نوری در «خاتمة المستدرک» او را از مشایخ شیخ مفید برشمرده و به وثاقت و جلالت قدر او شهادت داده است.
مرحوم آیت اللَّه بروجردی می‌فرمود: «یکی از راه‌های شناخت رجال، شناخت شخصیت شاگردان آنان است. و هرگاه مشاهده شد که اشخاصی همچون شیخ مفیدرحمه الله از شخص معینی زیاد روایت نقل می‌کند و هرگز مذمّتی در حق او ندارد این به نوبه خود نشانه این است که آن شخص مورد وثوق و اطمینان است».
7 - کلیات مفاتیح الجنان/(وزیری، جیبی، نیم‌جیبی) خط افشاری / الهی قمشه‌ای
8 - منتخب مفاتیح الجنان/ (جیبی، نیم‌جیبی) خط افشاری / الهی قمشه‌ای
9 - منتخب مفاتیح الجنان/ جیبی، نیم‌جیبی) خط خاتمی / الهی قمشه‌ای
۲۴
تیر