اولاً، اخبار مربوط به ظهور امام مهدی علیه‌السلام از دید
اهل سنت، به حد تواتر رسیده و اصل مسلمی به شمار می‌آید و نزد شیعه نیز این
احادیث فراتر از حد تواتر است؛ به گونه‌ای که آیت‌الله صافی گلپایگانی در
کتاب منتخب‌الاثر می‌نویسد: «بر هر کسی که توجه به تاریخ و احادیث داشته
باشد، معلوم است که بشارت‌های نقل‌شده از پیامبر و اهل بیت علیهم‌السلام و
اصحاب آن حضرت در مورد ظهور مهدی علیه‌السلام به تواتر رسیده است».[۱]
ثانیاً، تاکنون استقرای کاملی در مورد تمام احادیث مربوط به امام مهدی علیه‌السلام صورت نگرفته است، ولی در این مورد می‌توان به کتاب‌هایی اشاره کرد که نویسندگان آنها سعی کرده‌اند بخشی از احادیث مربوط به آن حضرت را جمع‌آوری کنند.
۱. مرحوم شیخ‌الطائفه، محمد طوسی، در کتاب «الغیبه»؛
۲. مرحوم نعمانی در کتاب «الغیبه»؛
۳. علامه مجلسی رحمه‌الله، در جلدهای پنجاه‌ویکم و پنجاه‌ودوم و پنجاه‌وسوم کتاب «بحارالأنوار»؛
۴. آیت‌الله صافی گلپایگانی در کتاب «منتخب‌الأثر». ایشان مجموع احادیث مربوط به آن حضرت را که در کتابهای مختلف و معتبر شیعه و اهل سنت، ذکر شده، ۶۳۳۸ روایت می‌داند و در کتاب مذکور، با حذف احادیث مکرر، ۹۲۹ حدیث را نقل کرده‌است.
پی‌نوشت‌ها
۱. منتخب‌الأثر، لطف‌الله صافی گلپایگانی، مقدمه، ص۲.
۱۲
تیر
به نام خداوند بخشنده ی مهربان
ببینید دوستان ...
کشتی ای را در دریایی طوفانی در نظر بگیرید. در یک فرض ممکن است افراد این کشتی باور کنند که اطرافشان تا هزاران فرسنگ، هیچ ساحل نجاتی وجود ندارد و توشه ی اندکی همراه دارند؛ به راستی آنان چه خواهند کرد؟ آیا هیچ تصور می شود که حرکتی کنند؟ نه؛ چون پذیرفته اند که مرگشان حتمی است!!
فرض دیگر این است که افراد آن کشتی، به یقین بدانند که در نزدیکی شان، ساحل امن و نجاتی وجود دارد. این افراد چه می کنند؟ قطعاً اینها تلاش می کنند تا خود را به ساحل برسانند.
همین قدر که امید در دل انسان به وجود آمد، مرگ سایه خود را جمع می کند و کنار می رود. امید موجب می شود، انسان تلاش و حرکت کند، پیش برود، مبارزه کند و زنده بماند.
مَثَلِ بشریت، در طول تاریخ و در حیات اجتماعی، مَثَلِ همان سرنشینان کشتی طوفان زده است که همیشه گرفتار مشکلاتی از سوی قدرتمندان، ستمگران وحکمرانان بوده است.
دسته ای نجات را آرزویی دست نیافتنی تلقی کرده و گروهی با استفاده از آموزه های دینی، آن را وعده ای الهی و تخلف ناپذیر انگاشته اند. گروهی در راه برون رفت از آن مجاهدت کرده و عده ای سر تسلیم فرود آورده اند.
باورداشت موعود منجی – که در آموزه های اسلام با عنوان « مهدویت » مطرح شده – همان اعتقاد به وجود ساحل نجاتی است که انسان های گرفتار را به آینده ای روشن و سرشار از آرامش و آسایش نوید می دهد.
مهدویت، فکر و اندیشه ای است که آثار اجتماعی فراوانی دارد، مهمترین آنها، از بین بردن یأس و ناامیدی از پیکره اجتماع است. مهدویت؛ یعنی، امیدواری به آینده ای روشن و پیامی رهایی بخش به بشر سرخورده و ستم دیده و اینکه روزی یک مرد الهی خواهد آمد و آنچه مردم بدان امید دارند، تحقق خواهد بخشید.
۱۱
تیر
در هر بخشی پیش از پرداختن به مسائل آن، باید به ضرورت و بایستگی آن توجه کرد، تا با انگیزه ی قوی و توان کافی وارد شد.
«اعتقاد» بنیان اصلی زندگی است؛ یعنی، آنچه را که انسان در میان عمل انجام می دهد، بی تردید به ساختار اعتقادی او بر می گردد. از این رو اگر انسان دارای اعتقاد صحیح و مستحکم با شد، در صحنه عمل گرفتار لغزش و دو دلی نخواهد شد. مهمترین چیزی که به اعتقاد درست شکل می دهد، معرفت است.
عقیده به مصلح کل اختصاص به شیعه یا مسلمانان ندارد، بلکه تمام ادیان و مذاهب آسمانی در این عقیده مشترکند. پیروان همه ی ادیان معتقدند که در یک عصر تاریک و بحرانی که جهان، را فساد و بیدادگری و بی دینی فرا گرفته، نجات دهنده ای بزرگ طلوع می کند؛ این نوید خوش را نه تنها در تمام کتاب هایی که به عنوان کتاب آسمانی باقی مانده مانند: کتاب زند و پازند، کتاب جاماسبنامه که از کتابهای مقدس زرتشتیان هستند، کتاب تورات و ملحقات آن که کتاب مقدس یهود شمرده می شود و کتاب انجیل عیسویان، می توان پیدا کرد، بلکه در کتاب های مقدس براهمه و بودائیان نیز کم و بیش دیده می شود.
اساسا نباید مهدی و نجات دهنده ی جهان را به یک ملت معینی اختصاص دهیم، زیرا او می آید که با عناوین اختلاف انگیز مانند: این نژاد و آن نژاد، این دین و آن دین، این ملت و آن ملت، این کشور و آن کشور، مبارزه کند، بنابراین، باید او را مهدی موعود جهانیان شمرد. او نجات دهنده حزب خدا پرستان است و پیروزی او پیروزی تمام انبیاء و مردان بزرگ الهی است.
به اعتقاد ما شیعیان مصلح کل با تمام خصوصیات در منابع دینی و تاریخی معرفی شده است و او فرزند امام حسن عسکری علیه السلام می باشد و بدست آن بزرگوار دولت حق تشکیل خواهد شد، دولت عدل اسلامی و او مظهر عدل الهی می باشد، برای ساختن دنیایی جدای از همه تبعیض ها و امتیاز خواهی ها، دورانی شیرین و جذاب همراه با مهر و برادری. امام زمان علیه السلام منادی ارزشهای والای الهی و اسلامی است، بشر در دولت حق مزه ی شیرین معارف و عبودیت بندگی را احساس خواهد کرد، موانع رشد از سر راه بشر برداشته خواهد شد و تازه اول دوران نیکو زیستن است.
« وَ لَقَد کَتَبنا فِی الزَّبُور مِن بَعدِ الذِّکر اِنَّ الاَرض یَرِثُِهاعِبادیَ الصّالِحُون---- انبیاء / 105»
به
بیان قرآن کریم در ایه ی فوق بالاخره دنیای پرمخاطره و همراه سردرگمی و بی سر و
سامانی بسر خواهد آمد و مصلحی بزرگ از تبار حضرت علی و حضرت زهرا علیهم السلام
ظهور پیدا خواهد کرد و بشر را به درجات عالی انسانی خواهد رساند. کار بزرگ اصلاح
جان و جامعه انسانی بدست زبده آفاق حضرت ولی عصر علیه السلام اتفاق خواهد افتاد ان
شاء الله.
جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - http://safiran-e-mouood.blog.ir
۱۱
تیر
امام مهدی علیه‌السلام دوازدهمین پیشوای معصوم ما، فرزند پیشوای یازدهم،
امام حسن عسکری علیه‌السلام است. امام رضا علیه‌السلام فرموده‌اند: الخلف
الصالح من ولد إبی محمد الحسن بن علی و هو صاحب الزمان و هو المهدی؛[۱] خلف
صالح، از فرزندان ابو محمد حسن‌بن‌علی علیه‌السلام است.
او، صاحب الزمان
است و اوست مهدی.
از ابی‌غانم خادم نقل شده است که گفت:
ولد لابی‌محمد ولد فسماه محمداً فعرضه علی أصحابه یوم الثالث و قال: «هذا
صاحبکم من بعدی و خلیفتی علیکم و هو القائم الذی تمتد الاعناق بالانتظار.
فإذا امتلأت الارض جوراً و ظلماً، خرج، فملاها قسطاً و عدلاً؛
برای ابو‌محمد( امام حسن عسکری علیه‌السلام) فرزندی به‌دنیا آمد که نامش را م ح م د گذاشت. او را روز سوم، به یاران خویش نشان داد و فرمود: «بعد از من، او صاحب شماست. او جانشین من است. او همان قائم است که همه انتظارش را می‌کشند. پس هرگاه زمین پر از جور و ظلم شد، ظهور می‌کند و زمین را پر از قسط و عدل می‌کند».[۲]
مادر آن حضرت ملکه رومی، نرجس خاتون است که «سوسن»، «صیقل» و «ریحانه نیز
نامیده می‌شود، ایشان از طرف پدر، دختر «یشوعا»، پسر قیصر روم شرقی است و
از طرف مادر به شمعون از یاران حضرت مسیح و وصی او می‌رسد.
او در سال ۲۶۱هـ.ق. و به روایت دیگر، پیش از شهادت امام حسن عسکری
علیه‌السلام از دنیا رفت و قبر شریفش در سامرا کنار قبر منور امام حسن
عسکری علیه‌السلام است.[۳]
اینکه امام مهدی علیه‌السلام از خاندان و ذریه پیامبر اکرم است امری حتمی و مسلم است و در این رابطه ۳۸۹ حدیث در کتاب «منتخب‌الاثر» مورد بررسی قرار گرفته. ۴۰۶ روایت نیز در «منتخب‌الاثر» آمده که دلالت بر این دارد که مهدی علیه‌السلام از دودمان علی و زهرا علیهما‌السلاماست.[۴]
بنابراین نسب آن حضرت کاملاً مشخص و معلوم است و مسلم است که او از تبار حسین علیه‌السلام است و در این مورد ۱۴۸ حدیث در کتاب ارزشمند منتخب‌الاثر نقل شده است.
معرفی منابع برای مطالعه بیشتر:
• حدیث بعد از میلاد، سیّد مجتبی بحرینی.
• مولود مسعود یا مهدی موعود، محمدباقر شریعت‌پناه اصفهانی.
• آن سوی شب، سعید آل‌رسول.
• امام مهدی آخرین یادگار الهی، حسین استاد ولی
• نسب الامام المهدی، عزّالدین رضا نژاد.
• منتخب الاثر، صافی گلپایگانی.
• مهدی منتظر، تجلیل تبریزی.
پی‌نوشت‌ها
۱. بحارالأنوار، علامه مجلسی، ج۵۱، ص۴3، ح31.
۲. همان، ص۵. ۳
. ریاحین الشریعة، ذبیح‌الله محلاتی، ج3، ص2۵.
۴. ر.ک: منتخب‌الاثر، لطف‌الله صافی، باب سوم، فصل ششم.
جنبش سایبری سفیران موعود (عج) - http://safiran-e-mouood.blog.ir
۱۱
تیر
دریافتروایتی درباره زیارت آل یاسین جز همان روایتی که از زبان امام زمان(ع) نقل شده و حضرت به آن سفارش می کنند، وجود ندارد. گرچه ثواب خاصی برای این زیارت ذکر نشده اما بالاترین فایده برای این زیارت، اتصال معنوی و ارتباط با خداوند متعال و امام زمان علیه السلام معرفی شده که سرمنشأ رسیدن به همه خوبی ها و کمالات است. این زیارت دارای مضمون عالی و محتوای ارزنده‌ای است و مورد تأکید امام زمان است و خود حضرت می‌فرماید: «هرگاه خواستید توجه کنید به وسیله ما به سوی خداوند و به سوی ما پس چنین بگویید ـ چنان که خدای تعالی فرموده است ـ «سلام علی آل‌یاسین، السلام علیک یا داعی الله و ربّانی آیاته السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا بَابَ اللَّهِ وَ دَیَّانَ دِینِهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا خَلِیفَةَ اللَّهِ وَ نَاصِرَ خَلْقِه...». بنابراین این زیارت مختص به امام مهدی علیه‌السلام و منسوب به حضرت می‌باشد. زیارت آل یاسین، یکی از زیارت‌های مشهور حضرت صاحب الامرعلیه‌السلام است. راوی و ناقل این زیارت جناب ابوجعفر محمدبن‌عبدالله بن‌جعفر بن‌الحسین بن مالک جامع الحمیری القمی است که همه علمای رجال و بزرگان راوی شناس از او به بزرگی و قداست یاد کرده اند. او صاحب کتابهای متعددی بود که ظاهرا چیزی از آنها در دست نیست و چون در اواخر دوران غیبت صغری می زیسته مکاتبات بسیاری با ناحیه مقدسه حضرت صاحب الامرعلیه السلام داشته و به افتخار جواب نائل آمده است. توقیعات متعددی به وسیله او نقل شده است که جمله آنها توقیعی است که متضمن زیارت شریف آل یاسین است. در آغاز توقیع مزبور چنین می خوانیم: به نام خدای رحمان رحیم. شما نه نسبت به امر پروردگار تعقل می کنید و نه از اولیای او پذیرایید. حکمتی بس کامل و تمام ولی چه سودی دارد بیم‌ها و رهنمون‌ها نسبت به جمعی که ایمان نمی آورند. سلام بر ما و بندگان شایسته خدا. هر گاه خواستید به وسیله ما به پروردگار توجه پیدا کنید و به ما متوجه شوید، پس آن گونه که خدای تعالی فرموده ست بگویید: بر آل یس درود و سلام باد...
۰۷
تیر