بسم رب الشهدا و الصدیقین
... سیادت، آقایی و کرامت آنان هر انسان آگاهی را شرمنده می نماید؛
آنان برگزیدگان آفرینش هستند که در خوان کرم و احسانشان هزاران حاتم متنعّم اند؛ آنان حجّت های خدا بر خلق او و راهنمایان مردم به سوی سعادت و کمال اند که همچون ستارگانی درخشان در هر عصر و زمانی درخشیدند و انسانهای آگاه به اندازه شناخت و معرفتشان پروانه وار به دور وجود آنها چرخیده و کسب فیض نمودند.
آخرین آنها یعنی حضرت مهدی علیه السلام که جانشین خدا در این روزگار است و امام زمان ماست.
راستی ما انسانها برای این امام غایب که حق حیات و هستی بر ما دارد، چه کار کرده ایم؟
آیا توانسته ایم، حقی از حقوق آن وجود شریف را ادا کنیم؟
آیا واقعاً در برابر این نعمت عظمی و حجّت خدا، چگونه خدا را شکرگزاری نموده ایم؟
وجود نازنینی که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در واپسین لحظات زندگی خود او را به عنوان نزدیک ترین کسان خویش معرّفی نمود، و خدای مهربان تنها محبّت او و سایر معصومین علیهم السلام را اجر و مزد رسالت پیامبرش قرار داد؟!
آری! باید اعتراف نمود که در طول تاریخ، بشریّت حقّ آنها را ادا نکرده و همینک نیز انسان معاصر از ادای حقّ آن بزرگوار سرباز می زند؛ و بدینسان آن وجودی که جهان هستی باید در ظاهر و باطن به فرمان او اداره شود، از حکومت او محروم است و شیاطین و اهریمنان بر آنان حکم رانی می نمایند و این در اثر کوتاهی نابخشودنی است که از بشریّت سر زده است.
دانشمندی وارسته در این زمینه گوید: چون ما نمی توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم، و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است بجای آوریم، بر ما واجب است آن مقدار از ادای حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم.
آنگاه آن دانشمند فرزانه سخن زیبای خود را چنین ادامه می دهد: بهترین اُمور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا کردن برای تعجیل فرج او، و اهتمام به آنچه مایه خشنودی آن جناب و مقرّب شدن در آستان اوست، می باشد. [ 1].
آری! این حقیقتی است که باید به آن اعتراف نمود و از این همه کوتاهی بر پیشگاه آن سلیمان عصر، امام زمان علیه السلام جبین عذر به خاک سایید و عفو و بخشش خواست با تمام وجود بگوییم:
« یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ » [2]
ای پدر! (ما گنه کاریم) از خدا بر گناهان ما آمرزش بخواه، که ما درباره یوسف خطای بزرگی مرتکب شده ایم.
و به پیشگاه حجّت خدا و رحمت واسعه او امام زمان علیه السلام چنین زمزمه نماییم: از ما خطا و لغزش از توست عفو و بخشش مولا به زیر دستان جز این روا ندارد ما نیز در این وادی تحیّر غیبت بسر می بریم و حقیقتاً در مقابل مولا و امام زمانمان شرمنده ایم که نتوانستیم حقّی از حقوق آن سرور عزیز را ادا کنیم.
امیدوارم بتوانم با این قلم و بیان ناتوان سخنی چند از مولای مهربان با دوستان و منتظران حضرتش داشته باشم؛ ولی ناملایمات و گرفتاریهای دوران غیبت، باعث سلب توفیق گردید تا این که به حضرتش متوسّل شده و به ثقل اکبر تفأل جستم و با آیه ای از قرآن قوّت قلب گرفتم که فرمود:
« وَهُدُوا إِلَی الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَی صِرَاطِ الْحَمِیدِ » [3]
(مؤمنانی که عمل صالح انجام داده اند) به سوی سخنان پاکیزه هدایت می شوند و به راه خداوند که شایسته ستایش است، راهنمایی می گردند) .
مولای ما امام زمان علیه السلام در یک سخن گُهربار و زیبایی می فرمایند:
«أَکْثِروا الدُعاء بِتَعْجیلِ الفَرَج، فَإنَّ ذلِکَ فَرَجکُمْ» [ 4].
برای تعجیل در فرج و ظهور من بسیار دعا کنید همانا این کار برای خودتان گشایش خواهد بود.
ای عاشقان! برای ظهورم دعا کنید روز و شبان به سوی خدا التجا کنید گر انتظار و امر فرج می کشید پس باید که روز و شب همه از دل نوا کنید آن یوسفی که در چَهِ غیبت بُوَد منم ای قافله! طناب برایم رها کنید زندان غم مرا به اسارت کشیده است ای عاشقان! مرا ز اسارت رها کنید از مهدی غریب وطن یاد آورید هرگاه یاد جدّ غریب مرا کنید از من در این زمان نباشد غریب تر از بهر این غریب زمانه دعا کنید امروز سیل اشک بریزید بهر من فردا که شد ظهور زجان خنده ها کنید [ 5].
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم اللهمّ کُن لِوَلِیِّکَ الحُجَّۀِ بنِ الحَسَنْ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلی آبائِهِ فی هذهِ السَّاعَۀِ وَفی کُلِّ ساعۀ وَلیّاً وَحافِظاً وَقائداً وَناصِراً وَدَلیلًا وَعیناً حَتّی تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلًا.
پی نوشت :
1- مکیال المکارم: ج 1 ص 2
2- سوره یوسف آیه 9
3- سوره حج آیه 2
4- کمال الدین: ج 2 ص 48
5- داغ شقایق: ص 123
جنبش سایبری سفیران موعود (عج) -http://safiran-e-mouood.blog.ir
