در فرمایشی از امیر مؤمنان علیه السلام به این حقیقت اشاره شده است که هیچ کار خوبی از غیر شخص دیندار پذیرفته نیست:
«ایها
الناس! دینکم! دینکم! تمسکوا به و لایزیلنکم احد عنه. لان السیئۀ فیه خیر
من الحسنۀ فی غیره. لان السیئۀ فیه تغفر و الحسنۀ فی غیره لا تقبل». [1]
«ای مردم! مراقب دین خود باشید! مراقب دین خود باشید، به آن تمسک کنید و کسی شما را از آن خارج نسازد و برنگرداند. زیرا کار بد در دین، از کار خوب در غیر دین بهتر است. چون کار بد در دین بخشوده می شود، اما کار خوب در غیر دین پذیرفته نمی شود.»
در حدیث دیگری ابوبصیر از حضرت صادق علیه السلام نقل می کند که ایشان روزی چنین فرمودند:
«الا اخبرکم بما لا یقبل الله عزوجل من العباد عملًا الا به؟»
آیا شما را خبر ندهم به آن چه خدای عزوجل هیچ عملی را از بندگان جز به سبب آن نمی پذیرد؟
ابوبصیر عرض می کند: بله، بفرمایید. آن گاه حضرت چنین توضیح می دهند:
«شهادة
ان لا اله الا الله و ان محمداً صلی الله علیه و آله عبده و [رسوله]، و
الاقرار بما امر الله، و الولایۀ لنا، و البراءة من اعداءنا، یعنی الائمۀ
خاصۀ – و التسلیم لهم، و الورع و الاجتهاد، و الطمانینۀ و الانتظار للقائم
علیه السلام». [2]
«گواهی دادن به توحید پروردگار و این که حضرت محمد صلی الله علیه و آله بنده (و فرستاده) اوست، و اقرار به آن چه خداوند دستور فرموده، و ولایت ما، و بیزاری جستن از دشمنان ما – منظور خصوص ائمه علیهم السلام است – و تسلیم شدن نسبت به ایشان، و ورع، و کوشش (در راه عمل به شرع)، و طمأنینه، و در انتظار حضرت قائم علیه السلام بودن.»
بنابراین هیچ عملی در دین، بدون حالت انتظار مهد موعود علیه السلام مقبول درگاه الهی نیست. منظور از مقبول شدن این است که آن عمل، عبادتی تلقی شود که مشمول پاداش پروردگار قرار گیرد و باعث تقرب شخص به پیشگاه الهی شود.
البته اگر خداوند بخواهد از روی فضل و کرم خویش، یک عبادت ناقص و فاقد بعضی شرایط را از بنده ای بپذیرد، بحث دیگری است، ولی آن چه طبق وعده های الهی و براساس مقررات وضع شده، سبب قبولی اعمال است، همان شرایط اعلام شده می باشد.
پی نوشت ها :
1. اصول کافی، کتاب الایمان و الکفر، باب دعائم الاسلام، حدیث 13
2. الغیبۀ، نعمانی، باب 11 ، حدیث 16
بسیار عالیه
امیدوارم زیر سایه ولی عصر (عج) موفق باشید
یاعلی