اطاعت از انبیاء و اولیاء از این جهت است
که تبعیت از ایشان ، همان متابعت خداوند متعال است که : من یطع الرسول فقد اطاع الله
:(4) (کسی که رسول را اطاعت کند پس به تحقیق خدا را اطاعت کرده است )، و شرط محبت خداوند
متابعت از پیامبر است ، قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله :(5) (بگو ای پیامبر:
اگر خدا را دوست دارید از من تبعیت کنید تا خدا شما را دوست داشته باشد)، و اجر رسالت
(که لازم است اعطاء گردد) چیزی جز مودت ذوی القربی و اهل بیت پیامبر علیهم السلام نمی
باشد، قل لااسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی :(6) (بگو ای پیامبر! بر امر رسالت
مزدی از شما جز محبت نسبت به نزدیکانم نمی خواهم ) و چون رسالت نبی اکرم صلی الله علیه
و آله و مزد بر آن ، جز برای رفع انسان نیست ، قل ماسئلتکم من اجر فهو لکم :(7) (بگو
ای پیامبر! آن مزدی که از شما می خواهم ، آن به نفع شما می باشد). و آن منفعت جز راهیابی
به طرف حق تعالی نیست ، قل مااسئلکم علیه من اجر الا من شاء ان یتخذ الی ربه سبیلا
:(8) (بگو ای پیامبر! بر رسالتم مزدی از شما نمی خواهم مگر آنکه بخواهد به طرف پروردگارش
راهی داشته باشد) و این راهیابی جز با مودت ذوی القربی و اهل بیت آن حضرت محقق نمی
شود، از این جهت امر به مودت ایشان کرده است ، پس باید مراد از مودت ایشان تبعیت از
ایشان از روی مهر و محبت باشد، بنابراین اهل بیت باید به گونه ای باشند که محبت و تبعیت
و قرب با آنها، موجب محبت و تبعیت و قرب به خداوند متعال شود و این در صورتی است که
ایشان به تمام معنا و در تمام شئون هستی ، بنده حضرت حق باشند. ایشان خود و همه شئون
خود و موجودات را فقیر درگاه الهی می دانستند و می دیدند، از این جهت تبعیت از ایشان
در طول تبعیت از رسول خدا و خداوند متعال است نه در عرض آن تا به شرک و استقلال منتهی
شود.
4- نساء: 80.
5- آل عمران : 31.
6- شوری : 23.
7- سباء: 47.
8- فرقان : 57.
